De reclamebelasting is een algemene belasting waarvan de opbrengsten vrij besteedbaar zijn. Daarnaast kan de reclamebelasting een regulerend karakter hebben doordat bedrijven en instellingen bewuster nadenken over het aanbrengen van reclame-uitingen.

Lange tijd werd de reclamebelasting maar door een beperkt aantal gemeenten geheven. De laatste jaren neemt de belangstelling echter toe. Dit komt doordat de reclamebelasting steeds vaker wordt ingezet voor ondernemersfondsen waarmee verbeteringen in bijvoorbeeld een winkelgebied of op een bedrijventerrein worden gefinancierd.

Reclamebelasting wordt betaald door degene die een openbare aankondiging heeft geplaatst of door degene voor wie een openbare aankondiging is geplaatst. Het gaat erom wie het grootste belang heeft bij de aankondiging.

Ondernemersfonds

De laatste jaren is de roep vanuit ondernemers gegroeid om een deel van de belastingopbrengsten te reserveren voor specifieke activiteiten van ondernemersorganisaties in straten of wijken.

Er zijn verschillende mogelijkheden om ondernemersfondsen mogelijk te maken. Een daarvan is de inzet van de reclamebelasting. Daarbij wordt de opbrengst van de reclamebelasting besteed aan het vullen van het ondernemersfonds. Het fonds wordt vervolgens in overleg met de ondernemers als subsidie toegekend aan specifieke activiteiten. Andere voorbeelden om een ondernemersfonds te vullen zijn de BIZ-bijdrage en een afdracht uit een opslag op de OZB-niet woningen.

Regulering reclame-uitingen

Er kunnen redenen zijn om het aantal reclame-uitingen en de omvang ervan te beperken.

De gemeente kan bijvoorbeeld de grootte van reclame-uitingen willen beperken omdat deze afbreuk doen aan het historische karakter van het stadscentrum. Dit beleid kan worden ondersteund met de heffing van een reclamebelasting waarbij de uitingen die te groot zijn zwaarder worden belast.

Wat regelt de wet?

De Gemeentewet schrijft bij de reclamebelasting alleen het belastbaar feit voor. Andere criteria voor de belastingheffing worden niet voorgeschreven. Wel zijn er enkele beperkingen die uit de aard van de belasting voortvloeien:

• de belasting kan alleen worden geheven van degene die het meest belang heeft bij de aankondiging. Zo krijgt de eigenaar van een plaatselijke kledingwinkel de aanslag als hij adverteert met een wereldwijd bekend kledingmerk
• de openbare aankondiging moet zichtbaar zijn vanaf de openbare weg. Er kan bijvoorbeeld geen belasting worden geheven voor advertenties die voorafgaand aan een film in de bioscoop worden getoond

Keuzemogelijkheden gemeenteraad

Behalve het belastbaar feit kent de wet geen verdere aanwijzingen voor de heffing van de reclamebelasting. De gemeenteraad heeft zodoende veel vrijheid bij de inrichting van de reclamebelasting, in het bijzonder bij de aanwijzing van het delen van de gemeente waar wordt geheven, de tariefstelling en tariefsdifferentiatie.

Als de gemeente ervoor kiest een reclamebelasting te heffen, kan de gemeenteraad bij de inrichting van de belastingverordening een eigen afweging maken over de volgende elementen:

• de keuze om de algemene belasting te beperken tot een bestemmingsbelasting voor bijvoorbeeld een ondernemersfonds
• de keuze om de belasting in de hele gemeente te heffen of in een gedeelte, bijvoorbeeld om reclames in een historisch stadcentrum te reguleren
• de maatstaven die de belastingschuld bepalen zoals oppervlakte van de aankondiging
• de hoogte en differentiatie van tarieven die de belastingschuld bepalen
• de vrijgestelde belastingplichtigen of belastbare feiten

Meer informatie

• De VNG-modelverordening reclamebelasting is opgenomen in de Kennisbank Decentrale Regelgeving