Waar komt uw boosheid vandaan?
‘De dag voor die statenvergadering sprak de raad van Deventer nog over dit lastige onderwerp. De provincie had ons eerder al min of meer gedwongen in heel korte tijd een zoekgebied voor de plaatsing van windmolens aan te wijzen. Door die druk konden we geen goed ­participatietraject met de inwoners doorlopen en geen goed toetsingskader opstellen. Met tegenzin moesten we dat nu doen in een extra raadsvergadering. Vervolgens lees je de volgende dag in de krant dat de provincie eenzijdig de spelregels heeft veranderd door dat voorbereidingsbesluit te nemen. In  hoeverre zijn we dan nog de baas binnen onze eigen gemeentegrenzen? Het was beter geweest als de provincie contact had gezocht met de gemeenten en ons had meegenomen in haar afwegingen. Dán ben je als gelijkwaardige partner goed bezig. Maar nu wordt dit aan ons opgelegd. Heel frustrerend.’

Duurzame energie is bij uitstek een onderwerp dat gemeente­grenzen overstijgt. Daarom zijn er ook regionale energiestrategieën, de RES’en. Dan is het toch niet zo gek dat een provincie zich daarmee bemoeit?
‘Ik vraag me af of het verstandig is. Er is een goede mix nodig van z­onnepanelen op daken, op land en windmolens. Het lijkt mij niet verstandig die keuze nu van bovenaf in te perken. En als ik zie wat de grootste coalitiepartij in de provincie (BBB, red.) hierover ventileert op sociale media… die wil gewoon alle wind- en zon-initiatieven blokkeren. Zo wordt een goede discussie over de RES-opgaven onmogelijk gemaakt. Sterker nog, ik  ben van mening dat dit voorbereidingsbesluit in strijd is met het algemeen belang. De energietransitie is knetter­belangrijk, daar moeten we met z’n allen gezamenlijk op inzetten. Maar als dit de manier van samenwerken wordt, dan denk ik dat de RES-doelstellingen niet haalbaar zijn.’

Is het RES-model hiermee failliet verklaard?
‘Nou, de provincie heeft het in ieder geval heel erg in gevaar gebracht. Het liefst zou ik willen dat het voorbereidingsbesluit bij de Kroon wordt voorgedragen voor vernietiging. Dat had ik ook in een motie aan de gemeenteraad voorgesteld, maar die vond dat toch te ver gaan. Ik wilde ook constructief blijven, dus ik heb het dictum van de motie ­aangepast en nu komt het verzoek indirect alsnog bij de Kroon. De hele raad stond er unaniem achter om onze standpunten en ongenoegen schriftelijk onder de aandacht te brengen van de provincie en hierover ook met de andere Overijsselse gemeenten in gesprek te gaan.’